Προχθές το βράδυ ανέβασα το τηλεσκόπιο στην ταράτσα... χάζεψα για λίγο το Μ42. Μέσα εκεί στο νέφος να και τα τέσσερα αστεράκια - νεογέννητα - να σχηματίζουν ένα μικρό τραπέζιο...
Κι ύστερα κοίταξα ανατολικά σε ένα φωτεινό σημαδάκι... σύμφωνα με τους χάρτες της εποχής αυτός θα 'ναι ο Κρόνος.
Κοιτώ από το τηλεσκόπιο και νομίζω πως κάποιος μου κάνει πλάκα... κάποιος έβαλε εκεί αυτή την μπάλα με τα δακτυλίδια, κάποιος έβγαλε μια φωτοτυπία (έτσι ασπρόμαυρος όπως φαινόταν) και την έβαλε εκεί στον ουρανό - και μεις στο εξής αυτό το απίστευτα παράξενο αιωρούμενο αντικείμενο θα το λέμε... Κρόνο.
Καθαρός ουρανός...
7 comments:
Βάλε καμιά φωτογραφία του Κρόνου και των άλλων που αναφέρεις...
Δες εδώ. Μάλλον σε ενδιαφέρει
http://spspace.blogspot.com/
Κ.
Αγαπητέ Αντώνη
Διαβάζω ότι έχεις τηλεσκόπιο και βλέπεις το Νεφέλωμα του Ωρίωνα ( Μ13 ). Έγώ το βλέπω σε δύο φωτογραφίες, σε μια μεγάλη, 50Χ70 και μια μικρή, 25Χ25.
Το βλέπεις έτσι ροζ όπως φαίνεται στις φωτογραφίες ; Θα βάλω τη φωτογραφία να δεις και να μου πεις :)
Το Μ42...Εγώ τα θυμάμαι με τα όνόματά τους :)
sea
Δυστυχώς η εικόνα που βλέπουμε με απλή παρατήρηση (χρησιμοποιώντας δηλαδή το μάτι μας και το τηλεσκόπιο) από οποιοδήποτε τηλεσκόπιο του κόσμου ειναι πάντα... ασπρόμαυρη! Η χρωματική ευαισθησία του ανθρώπινου οφθαλμού στο ημίφως είναι πρακτικά μηδενική. Και δυστυχώς τα φωτόνια που φτάνουν σε μας και συλλέγονται από το τηλεσκόπιο δεν είναι αρκετά ώστε να ευαισθητοποιήσουν το μάτι μας και να αντιληφθούμε το χρώμα.
Κρίμα θα έλεγε κανείς... Ωστόσο, αν συλλογιστούμε πως έστω αυτά τα λιγοστά φωτόνια έχουν ξεκινήσει δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια πριν για να φτάσουν στο μάτι μας και να τα δούμε Εμείς, αν αντιληφθούμε ότι βλέπουμε το νεφέλωμα, το σμήνος τον γαλαξία, όχι όπως είναι τώρα αλλά όπως ήταν δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια χρόνια πριν τότε το ασπρόμαυρο της εικόνας έρχεται τελευταίο.
Υπάρχει όμως και το φιλμ! Και ακόμα καλύτερα η ψηφιακές κάμερες. Εκεί συλλέγουμε όσα φωτόνια χρειάζονται ώστε να αποδοθεί το χρώμα πάνω στο φιλμ ή στην οθόνη. Μιλάμε για «Αστροφωτογραφία», τέχνη δύσκολη και επίπονη μεν, με εντυπωσιακά και φαντασμαγορικά αποτελέσματα δε!
Κάθε φορά που κοιτάζω το Μ42 λοιπόν βλέπω ένα ουράνιο νέφος, μια κοιτίδα αστεριών και μέσα σ’ αυτή τέσσερα πετράδια - νεογέννητα αστέρια που μου προκαλούν ακριβώς τον ίδιο θαυμασμό και την ίδια εντύπωση όπως την φορά που τα πρωτοείδα.
Θα επισκεφτώ τις σελίδες σου που είναι γεμάτες ...αστρονομία!
Λοιπόν αυτό που τα βλέπουμε ασπρόμαυρα με το τηλεσκόπιο δεν το ήξερα. Γιατί μπορούμε να δούμε το χρώμα του φεγγαριού και σ' ένα βιβλίο που έχω εδώ λέει ότι βλέπουμε πορτοκαλί τον Betelgeuse του Ωρίωνα, έβλεπα και τα βιβλία με τις έγχρωμες φωτογραφίες και νόμιζα ότι τα μεγάλα επίγεια τηλεσκόπια έχουν - να το πούμε φωτογραφικά - ανοιχτά διαφράγματα και τα βλέπουν. Αλλά όπως λες είναι πολύ μακριά, πάρα πολύ μακριά :))Τα κοντινά τα βλέπουμε τουλάχιστον με χρώμα ή όλα ασπρόμαυρα ανεξαιρέτως ;
Όσο για τις φωτογραφίες, μην τα συζητάς, είναι εκπληκτικές... Πέρσυ βρήκα αυτό το βιβλίο το Cosmos, 35Χ45 μέγεθος,μερικές φωτογραφίες καταλαμβάνουν ένα δισέλιδο, βλέπεις δηλαδή μια φωτογραφία 45Χ70, το είχα πάρει γιατί είχε μια φωτογραφία για τη δομή του σύμπαντος που είχα διαβάσει, έμεινα μόλις την είδα...
Αλλά με βοήθησε πολύ σ' αυτό το ταξίδι που άρχισα τις γιορτές γιατί ο αστρονόμος που το γράφει είναι πολύ μοντέρνος στις πληροφορίες του, αυτός έγραφε " αυτά τα τόσο καλοαναμένα αστέρια ", πολλή οικειότητα με το αντικείμενο :)
Αφού έχεις τηλεσκόπιο, να μας γράφεις, όταν μπορείς, τι βλέπεις :). Ότι αιωρούνται τα ουράνια σώματα το βλέπω σ' αυτό το βιβλίο που σου λέω, είναι πολύ φυσικές οι φωτογραφίες... αλλά έχει σ' ένα δισέλιδο τον Γαλαξία και λες εδώ μένουμε...
Διαβάζοντας ένα βιβλίο για τη Γαία έλεγε ότι τα σπλάχνα μας, κάθε όργανο του σώματός μας, είχε υπάρξει έξω από το σώμα μας πριν, πήρα το βιβλίο της βιολόγου αλλά θα το διαβάσω σ' άλλη ενότητα. Στο γράφω όμως γιατί συνδυάζοντας και αυτές τις πληροφορίες φαντάσου σε τι σκέψεις μπορούμε να φτάσουμε για τον κόσμο μας και πάλι θάναι λίγες...
Αυτό με τα χρώματα ισχύει κατά βάση για το «βαθύ ουρανό» όπως λέμε. Δηλαδή για παρατήρηση κυρίως νεφελωμάτων και γαλαξιών. Είναι τεράστια η διαφορά αυτού που βλέπεις με το τηλεσκόπιο με αυτά που φαίνονται στις φωτογραφίες.
Όντως διακρίνουμε κάποιο χρώμα στα αστέρια ακόμα και με γυμνό μάτι. Ο Βέγας μπλεδίζει, ο Betelgeuse λάμπει με έντονο πορτοκαλί, ο Αντάρης κοκκινίζει, ανάλογα ο καθένας με τη θερμοκρασία του και την ηλικία του. Αυτή την υποψία χρώματος μπορεί να τη διακρίνει κανείς και μέσα από ένα καλό τηλεσκόπιο. Ωστόσο ένα αστέρι δεν είναι και ο νούμερο ένα στόχος ενός ερασιτέχνη. Πάντα ένα αστέρι θα φαίνεται μέσα από το τηλεσκόπιο σαν μια φωτεινή κουκίδα – καμιά λεπτομέρεια (είναι τόσο μακριά!).
Στους πλανήτες τώρα ανάλογα με την ποιότητα του τηλεσκοπίου μπορείς να διακρίνεις κι εκεί κάποια χρώματα. Π.χ. στον Δία διακρίνω κάποιες φορές μια καφέ ζώνη που τον περιβάλλει. Χρειάζονται όμως ιδανικές συνθήκες (καθαρή ατμόσφαιρα, απόλυτο σκοτάδι, πολύ καλό τηλεσκόπιο) για να μπορέσεις να διακρίνεις κάποια χρώματα.
Τέλος στο φεγγάρι τί χρώμα να διακρίνεις σε ένα γκρι τόπο; Μόνο αποχρώσεις του μαύρου και του άσπρου. Είναι όμως από τους πλέον εντυπωσιακούς στόχους γιατί μπορείς να δεις το έντονο ανάγλυφο, τους κρατήρες και τα βουνά.
Είναι ωραίο το ταξίδι που άρχισες. Καλή συνέχεια!!
Post a Comment